Wykonanie dobrego fotorealistycznego renderingu nie jest prostym zadaniem. Trzeba opanować techniki operowania światłem i cieniem oraz znać fizyczne właściwości materiałów, by oddać ich wygląd, wybrać idealny kadr i etapami budować obraz, tak aby wyglądał realistycznie.
Przewodnik zawarty w to poniższym artykule dotyczy ARCHLine.XP 2021. Jeśli używasz wcześniejszej lub nowszej wersji ARCHLine.XP, interfejs użytkownika może się różnić.
Celem przewodnika jest wskazanie początkującym głównych kroków. Oprócz metody przedstawione poniżej istnieje wiele innych sposobów na uzyskanie wysokiej jakości fotorealistycznego obrazu. Dobry render to efekt wielu ustawień, który można łatwo zepsuć przez niewielką korektę ustawień, dlatego ważne jest abyśmy dokładnie wiedzieli co zmieniamy. Najlepszym sposobem na poznanie wszystkich funkcji i zależności między nimi jest testowanie i eksperymentowanie.
Dzięki odświeżonemu silnikowi renderującemu ARCHLine.XP 2021 można trzymając się poniższych kroków tworzyć atrakcyjne i realistyczne wizualizacje:
1. Używaj warstw. Elementy architektoniczne takie jak duże meble, oświetlenie, dodatkowe obiekty powinny znajdować się na osobnych, przypisanych im warstwach.
2. Przygotuj 2-3 widoki perspektywiczne, z których można dobrze zaprezentować scenę. Zalecane wartości: widz i punkt obserwacji na jednej wysokości między 1,10 - 1,30 m, kąt otwarcia między 60-75 stopni, ponieważ przy większym kącie obraz na brzegach będzie ulegał nierealistycznemu rozciągnięciu.
3. Ustaw pozycję słońca. Włącz funkcję pokazywania cieni, aby zobaczyć, jak będzie wyglądał rozkład światła słonecznego wewnątrz pomieszczeń.
4. Wprowadź poprawki. Rozpocznij szybkie renderowanie szkicu funkcją: „zewnętrzne renderowanie - real-time”, by zobaczyć, jak będzie rozkładało się oświetlenie, jak będzie rozkładało sie , oświetlenie i cienie oraz żeby wstępnie sprawdzić wygląd ustawionych materiałów.
5. Wyłącz wszystkie warstwy, aż uzyskasz czysty model architektoniczny. Widoczne powinny być tylko ściany, płyty, stropy, drzwi, okna, ewentualnie dach, jeśli jesteśmy na poddaszu. Są to duże powierzchnie w scenie, więc najlepiej najpierw ustawić ich wygląd.
6. Jako punkt wyjściowy użyj metody „przeciągnij i upuść”, aby przypisać do tych elementów style renderowania. Style renderowania zawierają początkowe ustawienia rodzaju materiału, które później możemy precyzyjnie dostosować do naszych potrzeb.
7. Włącz warstwy zawierające duże elementy takie jak modele 3D i wykonaj to samo zadanie.
8. Włącz widoczność pozostałych elementów np. kominka, sofy, stołu, blatu kuchennego itp. i rozpocznij pierwszy rendering. Użyj niskiej rozdzielczości (maks. 800 × 600), w trybie „wnętrze – pełny render”, przy niskiej częstotliwości próbkowania światła (maks. 20 - 24). Obraz będzie trochę zaszumiony, ale jest to renderowanie próbne, które pozwala ocenić cały obraz. W ten sposób w ciągu 1-2 minut otrzymujemy obraz dobrej jakości, zbliżony do ostatecznego wyglądu wybranego widoku. Jeśli nie podoba Ci się efekt (jasność, odbicie, załamanie), popraw właściwości materiału. Nowe ustawienia zawsze sprawdzaj na nowym próbnym renderze.
9. Postaraj się dopasować jasność białych ścian i innych białych lub ciemnych i czarnych elementów. Odbicie wyłączone, załamanie 1, jasność między 0,5 - 0,8 (dla bieli), jasność 0,2 - 0,3 (dla elementów czarnych).
10. Podłoga zwykle wymaga wielu eksperymentów. Powinna mieć odbicie, ale nie nadmierne, załamanie powinno być stosunkowo wysokie 1,6 - 1,8, rozmycie odbicia jest minimalne, chyba że mamy podłogę lakierowaną.
11. Metale i tkaniny. Powtórz krok 8 w razie potrzeby. Tkaniny zyskują dzięki zastosowaniu mapowania wypukłości, czy to będzie czarno-biała mapa bump, czy też zaawansowana tzw. mapa normalnych. Dla metalu odbicie (0,4) i załamanie (3 - 4) są na ogół wysokie (szczególnie dla chromu).
12. Czas na włączenie świateł sztucznych – przypisanych do lamp. Może być wymagane precyzyjne dostrojenie każdej lamy do danych warunków oświetleniowych. Jasność lamp zmieniamy, sterując parametrem „ściemnienie”.
13. Jeśli do tej pory wszystko idzie zgodnie z oczekiwaniami, włącz warstwy zawierające wszystkie pozostałe elementy.
14. Przed finalnym renderem uruchom wizualizacje jak w pkt. 8, ale w nieco wyższej rozdzielczości, bo 1280 × 720, jako ostatni render testowy. Częstotliwość próbkowania światła możesz ustawić w zakresie pomiędzy 40 - 64. Wartość ta wpływa na jakość finalnego obrazka, im jest wyższa tym lepiej jest renderowane oświetlenie, co oznacza mniejsze szumy, ale powyżej 64 próbek drastycznie wzrasta czas renderingu. Dobrą wartością jest 48 próbek. Przy dobrze oświetlonej scenie może wystarczyć wartość 40.
15. Jeśli wizualizacja spełnia nasze wymogi, ustaw wysoką rozdzielczość Full HD, 1920 × 1280 lub wyższą, jeśli to konieczne i ustaw częstotliwość próbkowania światła (z uwzględnieniem wcześniejszych uwag) i rozpocznij renderowanie końcowe. Rendering zajmie co najmniej 20-30 minut. Im więcej źródeł światła, im wyższy parametr próbkowania oświetlenia, im więcej powierzchni lustrzanych bądź przezroczystych, tym czas renderowania będzie dłuższy.
Każdy, kto zastosuje się do powyższego sposobu pracy, z pewnością będzie w stanie wygenerować fotorealistyczny obraz. Oczywiście ten krótki przewodnik nie obejmuje wszystkich przypadków. Renderowanie to proces, który wymaga dużo nauki i eksperymentowania w dowolnym oprogramowaniu do renderowania.
Efektem natomiast będzie uśmiech na twarzy klienta, więc warto poświęcić trochę czasu na poznanie tajników renderingu 🙂
